ای کاش می شد که پر کشید و رفت

گم شد در آنسوی آب ها
ای کاش می شد که ندید بَعضِ چهره ها
در آسمانِ دلم نقش شد اژدها
ای کاش بعضِ حوادث نبود هرگز
خون کرده است دل مجنون ها
ای کاش که حرف هایی گفته نمی شد هرگز
گم گشته مهر در آسمانِ کینه ها

+   نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 23:41 PM | سه شنبه دهم شهریور ۱۳۹۴ 

همچنان در بَندِ بَندیم، او با ما زاده شد

همچنان در قید و بندیم، او در ما زاده شد
هتکِ حُرمت کرده ما را بندها
وا اسف از این مصیبت، با ما همخانه شد
عزت ما گشته بندُ، همنوا با ما شده
وا اسف زین پس که بند هم دُردانه شد
بندیان در خوف بندند، او هوادارم شده
با منُ تو می کند ناله، او زبند و بندها
بند، بند کردن، بندی شدن
همه مکرند و حیله، او ز آنها زاده شد

گاهی دلم هوای اشک می کند

روان زچشم خوشه های خشم می کند

سفیر غم می چکد از گوشه ی چشمم

دلم خلاص ز غم و خشم می کند

+  بدست mostafa111 در ژوئن 22, 2015 | 

شعله های درد زبانه می کشد از قلبِ دلم

ولی انگار حنجره ام توان فریاد ندارد

مویه های غم می کشانندم به اشک

ولی انگار چشم هایم قصد باریدن ندارد

دلم هوای رفتن راه های دور دور دارد

ولی انگار پاهایم قصد کشیدن بارِ این تن را ندارد

دلم به نوشتن متنی بلند مشتاق است

ولی انگار این قلم قصدی به حرکت روی کاغذ ندارد

لم هوای پرواز دارد تا شتابان پر کشد

لیک زمین می کشدش سخت که بمان

بدست mostafa111 در ژوئن 5, 2015 | 

+ نوشته شده در یکشنبه هفتم تیر ۱۳۹۴ ساعت 4:14 AM توسط سید مصطفی مصطفوی  | نظرات

در هجوم لشکرغم پاره پاره می شود دل ها؛

شراره ی ظلم تکه تکه می کند ایمان ها؛
تو ای دل غم دیده از شرار آتشِ ظلم؛
تحملی باید، تفکری شاید، که بگذرد شب ها؛
خدا! تا به کی خدا خدا کردن،
خلاصی نباشد جان را؟

mostafa111 در ژوئن 5, 2015 

+ نوشته شده در یکشنبه هفتم تیر ۱۳۹۴ ساعت 4:13 AM توسط سید مصطفی مصطفوی  | نظرات

ای ابرها که با خستِ تمام ازما می گذرید؛

ای ابرهایی که بی اعتنا به ما شده اید؛

نیازِمان هویداست و بی پاسخ مان می گذرید، 

دستان نعمت بخش تان را بسته اند؟!!؛

رحم و مروتتان را گرفته اند؟!!؛

این رفتن و گذشتنِ بی اعتنایتان،

دردی است بر دل خاکیان همه

بدست mostafa111 در ژوئن 5, 2015  

+ نوشته شده در یکشنبه هفتم تیر ۱۳۹۴ ساعت 4:12 AM توسط سید مصطفی مصطفوی  | نظرات

قسم به سخنانی که گفته نشد و در سینه ها ماند و با صاحبانش به سینه ی خاک رفت

قسم به رازهای نگفته

قسم به آهِ حسرت های بر دل مانده

قسم به ساغرهایی که فرصت نوشیدن نیافت

قسم بر انگورهایی که مستی تمام در خود داشت و بر تاک ماند و به خمره نرفت تا اکسیر مستی شود

قسم بر شادی هایی که در دل ماند و به خنده ایی بر لب و یا قهقه ای در گلو تبدیل نشد

قسم به استعدادهای عجیب و غریب که فرصت بروز نیافت و در جان صاحبانش ماند و مرد

قسم به راه های رفتنی که فرصت و شرایط رفتنش نشد و قدم هایی که بر جای ماندند

قسم به خون هایی که در رگ هایی باید جاری می بود، ولی بر زمین ریخت تا جانی برای بالیدن برای صاحبش نماند

قسم به صبحگاهانی که باید طلوع می کرد و نکرد و لذا شب هایی که تمدید شد تا عده ایی روشنایی ندیده در تاریکی بمانند و بمیرند

قسم به بارش های رحمتی که باید می بارید و نبارید و جان های تشنه را در آرزوی نم و نرمی خود گذاشت

قسم به جان های شیفته چشیدن که نچشیدند و تشنه وا نهاده شدند و رفتند

قسم به نسیم وصل که وزیدن نگرفت و هجران بر جای ماند

قسم به حقوقی که از صاحبان حق دریغ شد

قسم به بخشش و رحم هایی که از مظلومین و محرومین دریغ شد

قسم به نان هایی که از شکم های گرسنه به دور ماند

قسم به کرسی هایی که از صاحبانش به دور و نصیب غاصبان گردید

قسم به هر چه خوبی که با بدی پاسخ گفته شد

قسم به رنج هایی که بیهوده بر رنجبران تحمیل گردید

قسم به راستی هایی که در سایه دروغ مخفی ماند

قسم به صالحانی که در معرکه ی ناصالحان تباه شدند

قسم به عشق هایی که به ظلم، به نفرت تبدیل گردید

قسم به نور هایی که به ناحق به تاریکی برده شد

قسم به هر چه خوبی،

قسم به تو که تنها لایق پرستشی و بس، تنها تویی که بر تارک هستی می درخشی و باقی همه فانی.

+  نوشته شده در جمعه بیست و چهارم بهمن 1393ساعت 10:55 PM توسط سید مصطفی مصطفوی  

ای دردهای بی درمان!

 مرا دریابید و رهایم نکنید
و با من بمانید و قرین زندگی ام باشید
دلی زنده می خواهم
و در پرتو درد است که دل زنده خواهد ماند
درمان نمی خواهم که درمان، بی دردی خواهد آورد و غفلت

+   نوشته شده در شنبه یازدهم بهمن 1393ساعت 11:54 AM توسط سید مصطفی مصطفوی

جهان به رغم این همه عدل، باز پر از ظلم و ظالمین است

می خواهم بر این ظلم و ظالمین قیام کنم
جهان به رغم همه ی خوبی ها، مملو از بدی است
می خواهم بر این بدی ها قیام کنم
جهان به رغم همه ی صالحانش، مملو از متخلفینِ دزدِ مال و جان است
می خواهم بر این دزدی و دزدها قیام کنم
جهان به رغم این همه پاکی ها، پر از آلودگی است
می خواهم بر این آلودگی و آلودگرها قیام کنم
جهان به رغم همه ی تقوا پیشگانش، مملو از گناه و گناهکاران است
می خواهم بر این گناه و گناهکاران قیام کنم
جهان به رغم همه ی آزادی هایش، مملو از بَند و برادران دربندم است
می خواهم بر این بَند و بَندکنندگان قیام کنم
جهان به رغم همه ی زیبایی هایش، مملو از زشتی است
می خواهم بر این زشتی ها قیام کنم
جهان به رغم همه ی مدارا کنندگان و روا دارانش، مملو از نامدارا و ناروا داران است
می خواهم بر این ناروا داری نامدارا کنندگان قیام کنم
جهان به رغم همه ی انسان های آزادش، هنوز مملو از بردگان است
می خواهم بر این به برده کشیدن ها و برده شدن ها قیام کنم
جهان به رغم همه ی تعقل و عقل پیشگانش، مملو از بی عقلی است
می خواهم براین خواب عقلِ بشر قیام کنم
جهان به رغم همه ی متفکرینش، مملو از انسان های فکر تعطیل است
می خواهم براین تعطیلی فکر قیام کنم
جهان به رغم همه ی قانون گرایی و حاکمیت قانون، مملو از بی قانونی است
می خواهم بر این بی قانونی و زیرپاگذاران قانون قیام کنم
جهان به رغم همه ی شکم های سیرش، مملو از گرسنگان است
می خواهم بر این گرسنگی قیام کنم
جهان به رغم همه ی مهر و مهر ورزانش، مملو از نامهربانی هاست
می خواهم بر این نامهربانی و نامهربانانش قیام کنم
خدایا می خواهم قیام کنم، ولی وای بر ما، باز هم قیام؟! و چقدر خسارت بار و پر زحمت است قیام؛ انگار برای ما نشستن و استقراری در کار نیست؛ خدایااااااا با این همه مشکل برای بشر چرا ختم نبوت اعلام کردی؛ خداااااااااا؟! ما را راهبری از جنس محمد (ص) لازم است، این طور نیست؟!!.

+  نوشته شده در جمعه نوزدهم دی 1393ساعت 10:9 PM توسط سید مصطفی مصطفوی

اسلام چقدر زیباست اگر "تحمیل" را از آن برداریم!

تحمیلی که به رغم "لااکراه"، بدان تحمیل گردید!
رنجش و دوری دیگران و جدایی ما انسان ها را منتج گردید
تحمیلی که تنفرزا و خواری بدنبال دارد
چیزی که مقاومت می انگیزد و خشونت
کلمه یی که رنج می زاید و دشمن
بی تحمیل، اسلام چون معشوقی است در آغوش
چون تو را راه می نمایاند
تحملش نمی کنی، بلکه بدان عشق می ورزی و اطاعت
به قول دکتر شهیدم، "علی شریعتی" :
"معشوقی دلخواه زندگی کند بی آنکه رنج تحمل کسی را داشته باشد"
فغان از قصد آن تحمیل گرِ استبداد مسلک
کند تحمیل آنچه را که هرگز تحمیل نباید
متاعی با قابلیت عبور سهل از دروازه ی دل
کندن پوست نمی خواهد، بریدن سر نشاید
آنچنان با دل انسان قرین است که
خواندن آیه یی از آن
دل عربِ بیابان گردِ خشن را هم، چون موم نرم می نماید
به جرگه علم و انصاف وارد، خصلت جاهلیت از او می زداید
حامل این پیام "رحمت اللعالمین" (ص) است
که او را به زور بازو و یا خدعه و نیرنگش نمی شناسند
بلکه به رحمتِ بر همه، و به مهر و حُسن خلقش می شناسند
 الا ای مدعی! دور کن تو تحمیل از مدارت
که این نابهنجاریست که تحمیل را شاید
اسلام همه هنجارست و عقل و منطق
این متاع را به تحمیل نباید و نشاید

+  نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 11:49 AM | دوشنبه سوم شهریور 1393