سخنی به نظم و نثر (33)
- 0 نظرات
- ادامه مطلب
بادهای بهاری سخت وزیدن آغازیده اند،
و امید را مثل باران در دل ها می کارند،
و باز دل ها را متوجه شادی و طراوت می کنند،
اما مدت هاست که از بهار جز نامی نمانده است،
بهارها می آیند و دیری نپاییده می روند،
نامی می آید و دل و احساسی را با خود می برد،
البته خدا را چه دیده ای، شاید،
شاید اینبار در پس این باد و نسیم خوش،
بهاری از جنس بهار خفته باشد،
نمی دانم،
شاید در پس این بادِ آرزوها،
بختِ سبزی نهفته است،
و من نمی دانم آیا،
باز هم کلاغی سیاه
"آرزو های ما را سیاه خط خواهد کشید؟!"
به اشتراک بگذارید
گفتمش: "معشوقِ شوخ چشم و نگارین صورت، از من چه خواهی؟"
گفت : "مرا بتو تمنایی نیست، دوستت دارم، چون جان، اما دلم هوای معشوقی دگرست،"
گفتمش: "ای چراغ سینه من، در دل شب های تار، روی تو مسجد و محرابم شده، قبله سوی تو دارم"
گفت : "چه کنم که دل را به تو تمنایی نیست"،
گفتمش : "دوست، حلالش معشوق، که چون تویی را صاحب دل است"
گفت : "بدین لطف تو را دوست دارترم"،
گفتمش : "شرح فراق رخ تو گشته مرا ذکر شب و روز،"
گفت : "زین غصه هم برای تو نتوانم کاری کرد،"
گفتمش : "سر آن ندارد این شب که بر آرد آفتابی،"
گفت : "تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکن، آفتاب اندر دل توست، و تو در پی آفتابی؟!"
دیدمش بهتر از دل جایگاهی نیست، که پذیرای عشق و معشوق شود،
گفتمش : "بمان که تو را زین دل، بهتر آستانی نیست،"
گفت : "هستم، تو نیز با من بمان"
به اشتراک بگذارید
چه مرگ و رفتنی زیبا،
بی هر واکنشی به مرگ،
بی هر گونه فریادِ کمک خواستن های بیهوده از مرد و نامرد،
بی هرگونه فشار دکمه ی آژیر اعلام خطر،
بی هر گونه فرصتی برای لمس ذهنی دلهره ایی جانکاه،
نسبت به هزاران تن آب که تو را در بر خواهند گرفت،
تسلیم مرگی در تنهایی شدن،
چشم ها را به هرگونه رسیدن کمکی بستن،
و دل به آب و مرگ سپردن،
تا آب بستر راحتی بر بدن نحیف تو گردد،
تا بر دستان دوست و دشمن گرفتار تشییعی پر تعداد نشوی،
تا دوست و دشمن بر جنازه ات، هم گرد نیایند،
تا عده ایی بر زمین خوردن و ناتوانی ات شاد نشوند،
و عده ایی هم بر مظلومیتت ضجه خون نزنند.
و شاهد دفن تو در دل خاک نباشند،
بدور از چشم اغیار،
خود شاهد تشیع پیکرت تا قعر آب شوی،
تا عزیزانت بر رفتنت شاهد نباشند،
و قلب های شان در اندیشه عاقبت دردناکت پاره نشود.
و چون ملوانان سانچی،
در آب های عمیق فرو روی،
و تاریخ به ناگاه ورقی خورده و تمام،
به اشتراک بگذارید
خدایا! حضورت را حس می کنم، انگار هبوط کرده و این نزدیکی ها نزد مایی، خدایا! حضورت را حس می کنم، انگار هبوط کرده و این نزدیکی ها نزد مایی، خیلی نزدیک، گاهی آنقدر حضورت را نزدیک حس می کنم که انگار مخصوص به من سر می زنی، رفت و آمدنت را حس می کنم، گاه با منی، و من در تو غرق می شوم. گاه مانند شکاری در دست شکارچی میدان دنیا، حضرت ابلیس قرار می گیرم و او نیز زنده ام می گذارد تا بازیچه و یا وسیله تمرین شکار و ملعبه بازی کودکانش شوم، چنان میدان دار امورم می شود که در کار خود می مانم که چقدر بی دفاعم، گاه سبکبال از دستش گریخته و رهاتر خود را احساس می کنم. اما اکنون شکایتی ندارم، به داده های بسیارت خرسند و شکرگزار، و برای نداشته ها نیز التماس راه و یا گشایشی دارم، تا راهی نشانم دهی و یا مسیری بگشایی، همان طریقی که خیرم در آن است که تو خیربخشِ کل و نهایت آمال آرزومندانی.
به اشتراک بگذارید
نهالی کاشتیم و به پایش نشستیم
روزگاری سخت بود، بی شب و روز
نهال تاکی شد پر از انگور
انگورهایی سرخ، به رنگ خون
بهترین برای ساختِ شرابی ناب
در خُم ریختیم و به انتظار
باز به پایش نشستیم
تا می ایی سرخ فام و ناب شود
در تمام مدت انتظار
بر مستی اش تفکر کردیم
و به یاد نوشیدن و مستی اش
خواب دیدیم و تصویر ساختیم
انگور نیز در خم می جوشید
و با هر جوششی امید را به ما هدیه می داد
شب ها و روزها در هوای مستی اش مست بودیم
و شاید در همین مستی بود
که پاک همه چیز را باختیم
نه "می" ماند و نه "خُم"، نه "پیمانه" ماند و نه "ساقی"
و اکنون بر سر این خُم
نشسته اند و می نوشند و می خندند
به کی و چی؟!
شاید به ریش
و یا خوابُ غفلت ما
به اشتراک بگذارید
بچه ها می گویند آقاجان! بریم دربند [1]!
به طنز گفتم:
هرگز آرزوی دربند شدن نکنید!
تکیه کلام مادرم هم همواره این بود که:
"دربند نباش [2]"
از صعود که می آیی، تاکسی ها هم مرتب بانگ می زنند که :
آزادی – دربند ، دربند – آزادی و....
صعود کرده ها را دو راهی ایست سخت،
یک دل با دربند است و ماندنِ در آن،
که این ماندن را ممکن نیست
و یک دل با آزادیست
که آرزوی انسان هاست
نه از دربند و زیبایی هایش می توان گذشت
و نه از آزادی که بسان جان دوست داشتنی است
انسان می ماند در این دوراهی که چه کند
به اشتراک بگذارید
زمانی دلبری بودی و دلبری می کردی
امروز همانی، اما دشمنی و دشمنی می کنی
آنروز صدایت، تصویرت، برایم مهر بود
امروز بیزارم از تو و صدا و تصویرت
بیزارم از تو هرچه بوی تو دهد
بیزارم از هر آدرسی که به کوی تو ختم شود
بیزارم از هر که راوی نام و یاد تو باشد؛
حتی طاقت شنیدن نامت را هم ندارم،
دیدن رویت و بوییدن بویت برای روانم سم است
آنروزها اگر سخن از آتش می گفتی، انگار برایم سخن از گُل بود
امروز اگر سخن از گُل بگویی، انگار از خار می گویی و در چشم و گوشم فرو می کنی
می خواهی از گُل بیزارم کنی، از گُل بگو
تو را به هرچه اضافه کنند از آن بیزار خواهم بود
نامت شربت شیرین را به کامم تلخ خواهد کرد
رسمت، رسم های نکویم را به بیزاری می کشد
حضور در بهشت را به بهای همنشینی با تو نمی خواهم
جفا کردی و نابودمان کردی، هر آنچه ریشته بودیم، پنبه اش کردی
از تو و هر آنچه منسوب به توست بیزارم
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت 12:7 PM توسط سید مصطفی مصطفوی | 7 نظر
به اشتراک بگذارید
از تو بیزارم، بیزار از مرام و افکار پلیدت
سخنت بوی کبر می دهد، اهداف و آرمانت کبرآلود
راه رفتنت از روی تکبر، دوستانت متکبر
من و خدا از تو بیزاریم
به اشتراک بگذارید
سواران به زانو شده اند؛
گُردآفرینان، به چهار دیواری ها محبوس،
و در تاریکی کورمال، کورمال به دنبال گم شده ایی می گردند؛
خدعه گران سخت در اسباب جادویی خدعه می دمند،
و قِشقِرق به پا می کنند و هر روز معرکه ایی تازه در آستین؛
فیلسوفان سر در گریبان کرده، وا مانده اند
هنگامه هنگامه فتنه است و غارت!
یکی به طنز از کشیدن بار به منزل سخن گفته و
توصیه به سه ورزش تاکید شده در اسلام می کند!
تیر اندازی؟!
که هدف بشناسی، و زمان هدف زنی را
سوارکاری؟!
که بدانی چه موقع بتازی، و گاه گریز چابک سواری گریزپا باشی
شنا؟!
که موج ها بشناسی، و اینکه چه موقع و بر کدام سوار شوی
آری اگر از اسلام هم توصیه به آموختن می شود
چنین درس هایی را می گیرند؟!!
برخی؛
بر این زمین سوخته، از تاختن می گویند
بر این غارت زدگان، از چابک سواری می گویند
و بر این سرگردانان، از هدف زنی می گویند
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هشتم آبان ۱۳۹۴ ساعت 14:44 شماره پست: 838
به اشتراک بگذارید
ای کاش می شد که پر کشید و رفت
گم شد در آنسوی آب ها
ای کاش می شد که ندید بَعضِ چهره ها
در آسمانِ دلم نقش شد اژدها
ای کاش بعضِ حوادث نبود هرگز
خون کرده است دل مجنون ها
ای کاش که حرف هایی گفته نمی شد هرگز
گم گشته مهر در آسمانِ کینه ها
+ نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 23:41 PM | سه شنبه دهم شهریور ۱۳۹۴
به اشتراک بگذارید
