واقعا دوره فتنه است - خدایا مددی

وقتی این روزها به شرایط منطقه و جهان نگاه می کنی به این مهم دست می یابی که پرده ها افتاده و زور مداران بی شرمانه آنچه می خواهند می کنند. دیگر احساسی برای در پس پرده عمل کردن ندارند. آنان که چسبیده اند بر اریکه قدرت و حتی تصور پایین آمدن را هم در ذهن خود نمی کنند و انگار نه انگار که قبل از آنها هم بزرگتر از آنها بر این تخت های دنیایی افرادی تکیه زده بودند و امروز سینه خاک جای آنان است. انسان که از اخلاق - انسانیت - دین دور می شود دیگر این محاسبات به چه کارش می آید و از حیوانات هم پست تر می شود. دیگر هیچ ارزشی برایش ارزش نیست و هیچ معیاری برایش مطرح نیست و تنها به قدرت و حفظ آن می اندیشد. بدا به حال این افراد ذلیل این دنیا که متای دنیا را به همه چیز ترجیح داده و همه چیز خود را به حراج گذاشته اند. اینان در هیاهوی درد دردمندان صدایی نمی شنوند و در کشاکش حفظ قدرت به جز خودشان و یارانشان به چیزی نمی اندیشند. این است که عقلای بشر همواره به اهرم های کنترلی بر قدرتمندان تاکید دارند. اینجاست که نقش قانونی و مکانیسم کنترلی مردم بر قدرتمندان از طریق مجاری قانونی و تاثیر گذار و دایم احساس می شود اگر صاحبان قدرت همواره تحت کنترل باشند این وضعیت در دراز مدت پیش نمی آید که کنترل زورمداران از دست همه خارج شود و آنان خود را مبسوط الید دیده و فرای از هر قانونی (اساسی و غیر اساسی- انسانی - عرفی و غیر عرفی -  داخلی و خارجی) می بینند و هر چه دوست دارند می کنند. امروز نظامات بین المللی کارا و اخلاق بشری موثر و... جایش خالی است که دست از آستین بر آورد و مردم منطقه را از دست این جلادان افسار گسخته نجات دهد کجاست دست قدرتمندی که به مدد مردم منطقه از بحرین تا یمن و از عربستان تا لیبی و از آنجا تا اقصی نقاط منطقه بیایید و زورمداران بی شرم را جای خود بنشاند. خدایا مددی.

خداویا مددی کن تو این خلق به جوش آمده از ظلم را

خدایا برسان دست خدا را در این شب که صبحش صفایی خواهد داشت.

خدایا کجاست آن ذخیره که از بهر بشر در پس ابرهای فتنه امروز نهان است. 

خدایا مددی - مددی - مددی 

 

+ نوشته شده در دوشنبه پنجم اردیبهشت ۱۳۹۰ ساعت 16:32 شماره پست: 83

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.