کشاورزان دیشب هر چه در چنته داشتند رو کردند
  •  

21 فروردين 1399
Author :  
آتش افروختن زیر درختان در بسطام برای حفظ آنان از سرما

دیشب شهرستان شاهرود را دود گرفته بود، کشاورزان با افروختن آتش در باغ های پر از شکوفه و میوه های نو رس خود همه تلاششان را کردند تا بلکه مقداری از محصول خود را از سرمای عارض شده، برهانند، اما با هجوم سرمایی که من دیدم، این تلاش مقدس و خالصانه، گرچه مرحوم پدرم معتقد بود "خداوند هیچ تلاشی را بی اجر نخواهد گذاشت"، اما "آب در هاون کوبیدن" بود.

کرونا همه اش هم شر نبود، جدای از فلاکت و مرگ های بیشماری که نصیب انسان کرد، شمارش خوبی ها و فرصت هایی که فراهم کرد، نیز کمی مشکل است، از جمله، قرنطینه فرصتی را برایم فراهم کرد تا با اهل طبیعت و خاک، و روزی گرد آورندگان مستقیم از آن، امسال بیش از سال های گذشته همنشین، همدل و همکار شوم، و در کاشت صدها درخت در این فصل کاشت، و در فرصت قرنطینه خود در صحرا، مشارکت کنم، و برگ هایی از زندگی را در این روزهای مرگ و هراس، با زندگی و زندگی آفرینان ورق زدیم؛ کشاورزانی که درآمد خود را از خاک می جویند، آری در این روزهای قرنطینه، در سلک آنان در آمدم.

ایران کشور میوه های متنوع است، و متاسفانه سال هاست که گرفتار آثار زیانبار تغییرات اقلیمی جهانی شده، و هر ساله کشاورزان در آخرین روزهای میانه روزهای تغییر سرد و گرم سال، یعنی در میانه های اسفندگان تا انتهای فروردین، با سرما زدگی و نابود شدن تمام حاصل زحمت سالانه خود مواجه می شوند.

دیروز و امروز سرمای بی موقع، بهار نسبتا گرم و لطیف را، به زمستانی سرد و خشن تبدیل کرد و بسیاری از شکوفه های به بار نشسته را نابود کرد، و وای به حال آنان که چشم به روزی گرفتن از خاک سپرده اند، از امروز به بعد کشاورز مظلوم باید پای درخت بی بری خدمت کند که بارش را در همین ابتدای کار، زمین گذاشته، و تا آخر سال در خدمت موجود بی مصرفی خواهد بود که جز خرج، برایش بار و بری به ارمغان نخواهد آورد.

دیروز بعد از ظهر، آب های سرازیر شده از سر تاک های هرس شده، [1] قندیل شدند و به یخ تبدیل و از آن آویزان بودند، در حالی که هنوز خورشید پس چکاد شکوهمند شاهوار غروب نکرده بود، و اشعه های معتدل کننده خود را همچنان ارزانی می داشت، تا شاید بر باد شدید و برف هایی که می آورد غلبه کند، اما در حضور و در مقابل چشمان او بود که شکوفه ها در سرما عصرگاهی یخ زدند و پرپر شدند، تا داغ آنان بر دل خورشید هم بنشیند.

یعنی مثل سال های گذشته به شب نکشید، تا سپاه سرما در سحرگاهان شبیخون زنند، و باغ گل را پرپر کنند، دیروز خورشید خود نظاره گر یخ زدن گل ها بود، و کاری از او نیز نیامد، اما کشاورزان مظلوم دیشب را با به شب زنده داری گذراندند و عده ایی دعا کردند و حمد به نیت خلاصی خواندند، و عده ایی نیز آستین بالا زدند و تلاش کردند تا با روشن کردن آتش و ایجاد دود و دم، بلکه از خسارت های بی شمار، کمی بکاهند، و مثل انسان در حال غرق شدن، به هر خس و خاشاکی دست یازیدند تا شرایط را بلکه تغییر دهند، اما نمی دانم چقدر موفق بودند، خدا کند نتیجه ایی حاصل گردد.

صبح زود شهر را بوی دود فرا گرفته بود، که نشان از تلاش شبانه آنان داشت، تا شاید غنچه ایی را از این سرمای استخوان سوز به سلامت عبور دهند، و آن خود به میوه ایی تبدیل شده و تحفه ایی باشد بر دهان کشاورزی که تا سال آینده این موقع، باید انتظار سال دیگری از رویش و جوشش ثمری دیگر را به انتظار بنشیند.

به یکی از آنان گفتم، بر این درختان کوتاه و پر از شکوفه خود، حداقل پاکت پلاستیکی بکش، تا شاید این ها را از سرما حفظ کنی، گفت "ول کن، به جنگ خدا که نمی توان رفت" و او به زبان بی زبانی گفت "خدا تصمیم به نابودی ما گرفته و پس باید نابود شویم"؛ باعث تاسف است که سطح فکری و فرهنگی جامعه ما در وضعی است که همه چیز را از خواست خدا می بیند، حال آنکه بسیاری از گرفتاری های ما ناشی از تغییرات اقلیمی جهانی است که ناشی از عمل خود انسان است که جهان را بدین وضع انداخته، و خدا در خلق این شرایط نقشی نداشته است، و از این حقیقت حتی جوانان این زمانه نیز بی اطلاعند، و همه چیز را از دید "خواست خداوند" می بینند، که به "جنگ" او نمی توان رفت.

در حالی که ویروس کرونا، تغییرات اقلیمی و هزار پدیده بلا شده و بر گرده بشر فرو افتاده، در این جهان یکدست شده از ارتباطات بشری، تنها ناشی از عملکرد خود بشر است، و ربطی به "خواست خدا" ندارد، و چقدر ما را در انحراف فرو کرده اند، که هر چه می بینیم آن را از زاویه "خواست او" دیده، و بیخود تسلیم خواستی هستیم که هرگز خواست او نیست؛ و مستقیم محصول کار خودماست.

گرچه کرونا یک ماه هست که از بشر مثل برگ های خزان بر زمین می ریزد، و تا مدت ها خواهد ریخت، به طوری که حاکمان از دفن اجساد باز مانده از این رستاخیز بزرگ مرگ نیز مستاصل شده، به دروغ دست یازیده و به نیت کاهش وحشت و... حتی از اعلام آمار کشتار آن نیز اکراه و احتراز دارند، اما باید گفت در این چند ساعت گذشته، سرمای ناشی از تغییرات اقلیمی جهانی، تمام حاصل میوه درختان را کُشت و بر زمین ریخت، تا ما باز بدون گلایه و شکایت از عملکرد خود، تیغ تیز حمله را متوجه خدا کنیم، و در اثر فرهنگ و اعتقاد "متوجه کردن بی مورد همه وقایع هستی به خداوند"، اعتراض را به سوی خالق بزرگ نشانه رفته، و در اعتراض به او، باز درختان بی ثمر از سال های پیاپی بی بهره گی را از ریشه بر کنیم و بر او بخروشیم، حال انکه اگر بشر بر آثار عملکرد خود اطلاع یابد، بر خود خواهد خروشد، تا خالق و خلق او.  

 

[1] - ما در کودکی این آب های جاری شده از سرشاخه های هرس شده درخت انگور را، "اشک تاک"، ناشی از درد بریدن سرشاخه هایش توسط هرس کنندگان می دانستیم! بعضی هم کاسه زیر آن می گرفتند و آن را چونان نوشیدنی شفا بخش می دانستند.

به اشتراک بگذارید

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
1464 Views
 مصطفی مصطفوی

پست الکترونیکی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.