البته آنروز حتما تو هم شاد از شادی بندگانت خواهی بود

خداوندگارا عدم تعجیل تو در سیاستِ متخلفینِ متکبرِ زیاده خواهِ متجاسر، بعضی بندگان را از عکس العمل بموقع و گاه حتی درگاهت ناامید می کند، گرچه تو را صبور بر بندگانت یافتم و فعّالت می بینم، ولی طول مدتِ صبرت بر گناه بزرگ و اشکارِ بندگانت، گاه دل مظلومینِ شاهد بر این وضع را می فشارد و آنان را بدین اعتراف ناروا وا می دارد که "خدا هم با ظالمان است" البته تو بَری ازین جنایتی و ساحت کبریایی ات نه نیازمند قدرتمندانِ متکبرِ ظالمِ متجاسر است و نه موافق آنان، ولی چشمان به انتظار نشسته مظلومین که گاه همچون چشمان یعقوب (ع) برای دیدن آنچه باید ببینند،

سفید و کور می شود در حالی که یوسفی (ع) هم ندارند که پیراهنش شفای چشم های به انتظار کور شده اشان شود و در نهایت ببینند آنچه را که به انتظارش سال ها سپری کرده اند، در اینجاست که وقتی می گویی "خدا با ماست و..." می گویند "جمع کن این روضه خوانی ها را، ظالمین و غارتگران مال و ایمان ما در کیف و نازِ غارت و ظلم شان غرقند و من و تو را بدین روضه خوانی های اینچنینی دل خوش کرده اند و..." و انسان دلش به درد می آید که این همه نعمت و ظهور و بروز تو را در نبود تعجیلت و در پرتو چنین مهلت دادن ها، نادیده می انگارند و یا حداقل در زبان به انکار تو و عکس العملت می پردازند، گرچه مطمینم که در دل خلاف زبان شان، به تو و سیاست نهایی ات ایمان دارند و باز علیرغم گفته اشان، همچنان آنان نیز به انتظار عملت نشسته اند.

پس بارخدایا بر رفع ظلمِ متکبرینِ زیادهِ خواه متجاسر از سر مظلومین و به استضعاف کشیده ها تعجیل فرما تا باران شکر و سجده های فوج فوجِ بندگانت را که به شکر بارش خواهند گرفت را همه ببینند و دل مومنین شاد شود و تو نیز البته آنروز حتما شاد از شادی بندگان خواهی بود. آمین رب العالمین

 

+ نوشته شده در سه شنبه بیست و هفتم بهمن ۱۳۹۴ ساعت 6:34 شماره پست: 889  

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.