www.mostafa111.ir - درسهای دیار سند و هند

مطالب نویسنده

کوه پناهگاهی برای فراریان از روزگار

مصطفوی 16 آذر 1396 3259 کلیک ها

شاید به خاطر هبوط دهشتناکی که داشتیم، صعودمان به چند ارتفاع نسبتن بلند، افتخار آمیز به نظر می رسد، و مٌسِکنی است، برای دردها و زخم های عمیق درونی مان، تا به صخره ها پناه بریم و در آن بالا از شرایط زمینی مان کمی دور شویم.

امسال هر چند صعودهای زیبا و به یاد ماندنی داشتم، صعود یک روزه به قله دماوند که شب زنده داری های ماه رمضان را در دامنه این قله 5671 متری یادگار آرش کمانگیر، تجربه کردم و در آن لحظات ربنا گفتن بندگان، ما هم در آنجا چشم به آسمان دوختیم، این از به یادماندنی ترین صعودها بود.

صعود به قله 3965 متری توچال از مسیرهای متفاوتی مثل دربند، شهرستانک [2,1]، ایگل ، آهار و شکرآب، جمشیدیه و...؛ ولی باز انگار صعودهای زیادی را به این قله سخت و زیبای نزدیک (به ما ساکنین تهران) بدهکاریم. 15 آذرماه 1396 مصادف با روز تولد آخرین سفیر آسمان، که انگار ما به آخرین بودن ارتباط بین آسمان و زمین و ختم نبوت ایمانی یقینی نداریم، و همچنان چشم به آمدن فرستادگان دیگری داریم، که تکرار شوند، و در روزهای مربوط به آخرین پیام آورم آسمانیان (ص) واقعن من نمی دانم باید شاد بود یا غمگین، شاد بودن از آمدن چنین موجودی که موجب مباهات بشر است، و ناشاد ازین که با آمدنش و رفتنش آخرین پیغام و پیام رسانی بین آسمان و زمین رقم خورد، و دیگر خداوند سخنی با بشر نخواهد گفت و...

در چنین روزی صعودی دیگر به قله توچال رقم خورد، که زیبایی و رنج را توامان در خود داشت، زیبایی طبیعت پاک اون بالاها و رنج خشکسالی که طبیعت منطقه البرز مرکزی را فرا گرفته، که سردی را در حد اعلی دارد و بارشی در حد صفر را تجربه می کند؛ و آنجا شما زمینی را می بینی که در اثر چرای بی رویه دام به "خاک کربلا" (در بی حاصلی و تاخت و تاز دام) تبدیل شده، و درد اضافی که طبیعت خشک سال پیش رو، آنرا به جهنمی برای طبیعت این مناطق، باید به انتظار نشست.

آب های چشمه پیازچال که تبدیل به قندیل های یخ شده اند

لذا آن بالاها دیگر دردهای خود را فراموش کرده و یکی از دعاهای مان بارش برف و باران بود، سجده های کوهنوردان بر سنگ های لخت و خشک قله توچال دیدنیست که پیشانی بر خاک می سایند و درخواست هایی دارند، که لیستی است از کمبودها و نیازها و درخواست های جورواجور، در این مسیر هر چند قدم انسان دوست دارد فریاد بزند "خداااااااا"، که معمولان نیز با پاسخ همنوردان مواجهه می شود، که "چه می خواهی دلبندم"، اما اون که در آن بالا نشسته بر حال ما واقف است، حال زار و وضع دهشتبار ما را بهتر از هر کس می داند.

کوه را دوست دارم، ازین جهت که از زندگی روتینی که در آن افتاده ایم، ما را جدا می کند و لحظاتی در مکانی قرار می گیری که دیگر کمتر فکر و فرسایش کنی، هر چند آفتاب و سرمای باد سردش، پوست صورت را زمخت و پیر می کند، اما پناهگاهی است برای فراریان از روزگار. چند رویداد طبیعی را از دریچه کوچک لنز دوربین موبایلم در مسیر این راه سخت، زیبا و سازنده تن و روان و در این صعود هفت ساعته، ثبت کرده ام :

View the embedded image gallery online at:
http://www.mostafa111.ir/neghashteha/india/97-text-writer.html?type=rss&page=2&module_id=443&start=580#sigProId9f9b11bef7

0 نظرات

به کوری چشم ما زمستان هم بهاره

مصطفوی 10 آذر 1396 4260 کلیک ها

امسال انگار خدا تصمیم گرفته که ما را از تشنگی بکشد، هر سال دریغ از پارسال، سال گذشته این موقع ها شاید نیم متر برف روی ارتفاعات البرز مرکزی نشسته بود و ذخایر آب این منطقه تا حدودی از ذخیره برف برخوردار بود، دیروز که صعود به قله توچال دوباره نصیب شد، حکایت رنج آور خشکسالی عجیبی که گریبان گیر ما شده است به روشنی چهره می نمود و این کوه ها ده سانتیمتر هم برف ندارند.

به کوری چشم ما زمستان هم بهاره

عکسی از برف های قله توچال در تاریخ 9/9/1396 تقریبن بدون برف

حکایت مصیبت خشکسالی که در آن قرار گرفته ایم

روزهایی بود که در سال 1357 شعار می دادیم "به کوری چشم شاه زمستان هم بهاره" ولی نمی دانستیم بهار در زمستان چقدر خسارت بار خواهد بود و انگار این روزها "به کوری چشم ما زمستان هم مثل بهار" شده و آفتاب عالم تاب چنان می تابد که انگار نه زمستانی آمده و نه قراره از آسمان برفی و یا بارانی بیاد. صدای خطر به بلندی غرش توفان های سهمگین ما در نوردیده است، نمی دانم تغییرات اقلیمی با ما چه خواهد کرد، با سرزمینی که هر سال خشک تر می شود و بیرحمی ما با طبیعت و طبیعت با ما هر سال بیشتر می شود.

باید برای خود دعا کنیم تا شاید خداوند به برکت وجود گیاهان و جانوران بی گناه که چشم به آسمان برای نمی دارند این خاک تشنه را سیراب کند.

آسمان هم کمر به نابودی ما بسته است. خدایا به ما رحم کن.

0 نظرات

کاخ ناصری در آینه تصویر، توچال از مسیر شهرستانک

مصطفوی 22 آبان 1396 5136 کلیک ها

یکی از برکات صعود 11 آبان 1396 به قله 3964 متری توچال از مسیر شهرستانک، دیدار از مجموعه کاخ ناصری در انتهای دره شهرستانک بود؛ که به عنوان تفرجگاه ناصرالدین شاه قاجار (قاتل امیرکبیر) بنا نهاده شد، و اکنون نیز شاکله آن پابرجاست و به همت قدر شناسانه سازمان میراث فرهنگی، توسط دوستان افغان ما در حال بازسازی است، این را به این دلیل می گویم زیرا وقتی ما به سوی این مجموعه در حال راه پیمایی بودیم، آنان بودند که با لباس های محلی خود به پیشوازمان آمدند، و خود را به عنوان ساکنان جدید این کاخ شاهی به ما نشان دادند، فنس های توری فلزی به تازگی، توسط همین دوستان به دور کاخ حصار کشی شده و لذا ما مجبور شدیم برای ورود به آن از ضلع بالایی کاخ که رودخانه جریان دارد و آنها نتوانسته اند آن را فنس کشی کنند، وارد مجموعه شویم.

کاخ ناصری در آینه تصویر، توچال از مسیر شهرستانک

پله های مقابل ساختمان تالار کاخ ناصری در شهرستانک

زمان اندک حضور و شوق تصویربرداری از این مکان زیبا، باعث شد که نتوانم کمی درنگ کرده و تمرکزی کنم و روح جستجوگر خود به یافتن ارواح سازندگان و استفاده کنندگان این مجموعه زیبا روانه و ارتباطی با آنان برقرار کنم؛ در حالی که سلسله قاجار تا کمتر از صد سال پیش بر این کشور حکم می راندند، و البته به غیر از آقامحمدخان قاجار که خواجه مردی مشهور است که لطفعلی خان زند را به نامردی کشت و بر جایش نشست، ناصرالدین شاه به علت ماندگاری نیم قرنه در حکومت و خوشگذرانی هایش، مانوس بودن با درباریان و حرم، سفرهای خارجی و آوردن دوربین عکاسی به کشور، ساختن مترو بین تهران و شهرری و... و سرانجام ترور او در شاه عبدالعظیم حسنی و دفنش، در این مجموعه مذهبی همچون رضاشاه پهلوی، و این که قبرش هم اکنون در قسمت زنان قرار دارد و در سفر به ری نتوانستم بر سنگ مزارش حاضر شوم و...، و مظفرالدین شاه قاجار که فرمان مشروطیت را امضا کرد تا قدرتی که پاسخگو نیست، محدود شود، و انقلاب مشروطیت که هیچگاه به اهدافش نرسید و عقیمش کردند و مبارزه ملتی را ناکام گذاشتند، تا این ملت طعم آزادی و رفتن استبداد را نچشند و انگار این "بختک استبداد خبیث" قصد دست برداشتن از "این ملت پیشرو، اما عقب مانده و عقب نگاهداشته شده" را ندارد و استبداد را از درب بیرون می کنیم، از پنجره وارد می شود؛ و انگار زمین این وطن بسیار مساعد رویش مستبدین است که مخوفترین شکل آن هر بار بعد از یک مبارزه ی سخت، باز تولید، و ملت همچنان در فراق "حاکمیت قانون و داشتن آزادی" باید خون دل بخوردند، و از دیده هاشان اشک، و از رگ هاشان خون باید جاری باشد، تا ببینیم کی و در چه زمانی دست های داخلی و خارجی رضایت خواهند داد که این ملت به حقوق و مرتبه ایی که لایق آن است، دست یابند.

دیگر قجری که شهرت دارد محمدعلی شاه قاجار بود که مجلس شورای ملی را مردانه توسط روس ها به توپ بست تا آخرین میخ را بر تابوت مشروطیت و انقلابش بکوبد و آن را نابود کند، و از این بعد مستبدین دیگر مجلس و پارلمان ایران را هرگز جرات نکردند به توپ ببندند، بلکه با پنبه سر بریدند و طراحان روسی، غربی و داخلی ضد آزادی این مردم، فهمیدند که نباید مجلس را به توپ بست بلکه باید آن را از کارکردش انداخت، بدین صورت که به جای پیگیری حقوق مریم، نمایندگان از وکیل و الرعایا به وکیل الدوله تبدیل و چشم به دهان قدرت باشند و منویات دل او را پیگیری کنند، و برای این منظور یا وکیل الدوله هایی به مجلس فرستادند، که در حالی که مدال نمایندگی از مردم بر سینه دارند، در بوق استبداد در مجلس بدمند و یا بعضی را که می خواهند وکیل الرعایا باشند و ساز مخالف با قدرت فائقه می زنند را، یا کشتند و یا از ورود به مجلس بازشان می دارند تا در آنجا نباشند و پیگیر آزادی مردم و حاکمیت قانون بر رفتار قدرت نشوند، و معرکه همچنان در دست استبداد بماند تا صورت دمکراسی بزک کرده و بی خاصیت باقی بماند، و از دورن تهی شده و همان منویات دل مستبدین در قالب رنگین دمکراسی دنبال شود، در حالی که مطلع هر قانونی اساسی با "اصل برابری همه در مقابل قانون" آغاز می شود، ولی در عمل آنان این رویه صالحه را تغییر داده و هر قشری با توجه به نزدیکی به قدرت از شمولیت قانون و نظارت قانونی شانه خالی کرده، و در نهایت استبداد، قانونی که باید به سرکشی قدرت پایان دهد را، به وسیله ایی برای کنترل مردم تبدیل، و به وسیله قانون رکن دیگر کرامت انسان یعنی آزادی آنان را محدود و محدودتر کند.

بگذریم از این مسایل که دل انسان را خون، و از زندگی ما را سیر می کند، زیرا وقتی به تاریخ معاصر نگاه می کنی که چه خون ها و جان های شریفی بر خاک افتاد تا قانون مبنای حرکت قدرتمداران و آزادی فضای زندگی ما مردم باشد، اما همچنان همان بود که بود و همان شد که نباید بود، و استبداد همواره باز تولید شد. گرچه به خوشگذرانی امثال ناصرالدین شاه ایراد می گیریم، اما دوست بهلول مسلکی داشتم که به طنز و جدی می گفت "به این مدیران باید تا می توانی، با غذای شان ماست داد، تا زمان خوابشان از بیداری اشان بیشتر شود، و بخوابند و با طرح های آبکی و مطالعه نشده اشان به بیت المال و مردم کمتر خسارت بزنند." و لذا این که مستبدین به این امور وقت گذاران مشغول باشند، بهتر است و این باعث می شود که در مدت اشتغال به این امور، مردم نفسی بکشند، زیرا بیکاری آنان باعث می شود که سر مردمان خود را بتراشند.

کمبود وقت و...، به هنگام همراهی با تیم های صعود و در سفرهای این چنینی باعث می شود که نتوانی فرصتی پیدا کنی که هر کجا خواستی بایستی، تامل کنی و آنجا نخواستی تند بگذری و... و باید با کاروان و مقدراتش گذشت، لذا ارتباط روحی با اماکن و اوقاتی که در آن قرار داری و یا از آن عبور می کنی، میسر نمی شود و در این کاخ هم من نتوانستم با شاه قجری، اهل حرمش، اهل استبل شاهی، اهل آشپزخانه شاهی، اهل سیاست همراهش، اهل دیوانی او، سرداران سبیل کلفت و مغرور در مقابل دیگران، و گوش به فرمان و خاشع و خاضع در مقابل قدرت و فرمان مستبد و... ارتباط روحی برقرار کنم و سخنی با آنان گویم، اما قاجارها و خدم و حشم شان خاک ایران را به باد دادند و نقشه ایران را بسیار کوچک کردند.

اما اگرچه فرصت گرفتن ارتباطی روحی با اهل این کاخ را نیافتم، ولی در آن جستم و آنچه دیدم را از لنز موبایلم ثبت کردم؛ تعدادی از عکس های این کاخِ بیدادگران قجری که اکنون ویران است، و باید میراث دارش مردم ایران باشند، را می توان در زیر دید، کاخی که می تواند سرنوشت بن بست شهرستانک را، در کنار گذر شلوغ "جاده چالوس" به بهشت گردشگری تبدیل و درآمدی پایدار و مداوم برای مردمش تبدیل کند، تا آنان نیز به شکرانه این درآمد خوب، دام و دامداری را به کناری نهاده و قدر طبیعت زیبا و نان آور این منطقه را بدانند و رزق خود را از گردشگری بدست آورند، و دست از چرای بی رویه دام و نابودی طبیعت در حال انهدام قلل و مراتع این منطقه بردارند، تا طبیعت زیبای در حال نابودی اطراف شان خود را دوباره باز یابد، و این خود باعث خواهد شد با ورود طبیعتگردان بیشتر به دره شهرستانک، درآمدی پایدارتر از گوسفند و گوسفند داری ویرانگر فعلی، به آنان پیشکش شود، و هر روز بر ثروت بی پایانی که از گردشگری با کنار گذاشتن خودخواهی چراندن طبیعت رزاق این کوه ها، به آنان افزوده می شود، و شهرستانک نشینان نیز در کنار طبیعت زندگی سالم و پایداری داشته باشند:

کاخ ناصری در زمان حضور ناصرالدین شاه قاجار با کاروان شاهی

کاخ ناصری در شهرستانک زمانی که هنوز ویران نشده بود

نقشه دسترسی به کاخ ناصرالدین شاهی به هنگام عزیمت از تهران

ثبت تصویر طبیعت پاییزی 11 آبان 1396 دره پایین کاخ ناصری در دره شهرستانک

ساختمان کاخ ناصری در انتهای دره شهرستانک

تالار کاخ ناصری از نمایی نزدیک تر در دره شهرستانک 11 آبان 1396

تالار کاخ ناصری از نمایی دورتر در دره شهرستانک 11 آبان 1396

طبعیت پاییزی باغ های زیر کاخ ناصری در دره شهرستانک

تالار اصلی کاخ ناصری از نمایی شمالی در دره شهرستانک 11 آبان 1396

داخل تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

داخل تالار اصلی کاخ ناصری آب رودخانه در تالار جریان داشته است دره شهرستانک 11 آبان 1396

داخل تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

داخل تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان

1396

داخل تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

داخل تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک حوضچه آبنما 11 آبان 1396

حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

حوضچه آبنمای حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

محوطه و حیاطر کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

ورودی شرقی تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

پله های زیبای حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری در دره شهرستانک 11 آبان 1396

رودخانه ایی که در سمت شرق کاخ ناصری در دره شهرستانک جریان دارد 11 آبان 1396

محوطه و حیاطر کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

سنگ های سمت شرق کاخ ناصری در دره شهرستانک

که برای حضور موکب شاهی پله گذاری شده است

مستبدین معمولا انسان های ضعیفی اند که به مقامات بالا که فکرش را هم نمی کردند، رسیده اند و معمولا میراثخوار یک بنیانگذارند و اکنون وقتی به بالاترین مقام رسیده اند، انگار عقده بی حد و حصر خود کم بینی دارند و برای جبران این عقده، استبداد را به حد کمال می رسانند، و در خباثت بارترین شکل، وقتی به این مقام می رسند با غرور و تکبر خاصی کسانی را که وسیله، و جاده صاف کن رسیدن آنان به این مقام بودند را به بهانه های واهی از بین می برند، یا مورد تنبیه سخت قرار می دهند، کاری که آقای محمدرضا پهلوی بعد از پیروزی در کودتای 28 مرداد و سرنگونی دولت ملی دکتر محمد مصدق، با افرادی مثل "حاج طیب رضایی" و... کرد، کسی که در دادگاهی که حکم به اعدامش داد، لباس خود را بالا زد و عکس خالکوبی شده شاهِ پهلوی را نشان داد و گفت این عکس خالکوبی شاه روی تن من است، من یک شاهدوست هستم، اما موثر واقع نشد و اعدامش کردند، زیرا این گونه دادگاه ها به سفارش قدرت تشکیل می شوند، و حکمی به غیر خواست قدرت نخواهند داد، از این بدتر را ناصرالدین شاه قاجار با کسی که معلم، همراه و مشاور او بود، کرد و امیرکبیر را در حالی که شوهر خواهرش و رییس الوزرای کاردانش بود، در حمام فین کاشان رگ زد تا جلوی چشمش نباشد، به حمام کاخ ناصری که رسیدم با خود گفتم، شاه قجری وقتی در این حمام حاضر می شد، آیا از رگ زدن دوست خود امیرکبیر هم یادی می کرد و از عمل خود خجالت زده بود یا نه.

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

ورودی حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک 11 آبان 1396

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

ورودی حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک 11 آبان1396

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

ورودی حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک 11 آبان1396

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

روزنه حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک 11 آبان1396

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

رخت کن ورودی حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک 11 آبان1396

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

گچبری های رختکن ورودی حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک

گچبری های سقف حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک

حمام ناصری

ورودی از رختکن به حمام واقع در حیاط شمالی تالار اصلی کاخ ناصری

در دره شهرستانک

حمام کاخ ناصرالدین شاهی شهرستانک