شاد باشی به شکرانه میلاد مسعود مولود ماه ربیع المولود (ص) بر بشریت تشنه خلاصی از ظلم، جهل و فتنه

حدود چهارده قرن پیش در چنین روزهایی، سرزمین مکه مکرمه، که یکی از حوزه های امتحانی ابراهیم کبیر (ع) در مشق توحید بود، بعد از سال ها، به نور نوزادی از نسل ابراهیم (ع) منور شد، تا با آمدنش زمینه ی پایان سیستم حاکمی را فراهم نماید که پایه های آن بر سلسله مراتب ظلم بزرگانِ بت پرستی قرار داشت که بر جامعه یی حکومت می کردند که بر جهل، عصبیت دیوانه وار عربی، خشونت، نابرابری، تجاوز، کینه، پراکندگی، خشم،  بی رحمی، فساد و... استوار بود.

اما انسان آن روز آنقدر برای خداوند مهم بود که چنین دردانه یی را در شن زارهای خشک و خشن ظلم حجاز بر زمین فرود آورد و همین نوزاد قریشی فتنه سران حاکم بت پرستِ جامعه آن روز را کاملا دگرگون کرد و صالحانی آفرید و سازمان داد، تا گوشه یی از جامعه خدایی را در زمین محقق و به نمایش بگذارند؛ ولی در این بنایی که مستحکم می نمایاند، خشت هایی بوسفیانی هم به کار رفته بود که با رحلت محمد (ص) نقش گرفتند و زمینه کار یافتند و به باز آفرینی آنچه قبل از بعثت جاری بود، همت گماشتند.

سیره  آنان درس آموز مکتب حاکم پروری شد که حاکمان آن امروزه سیاست و حکومت جابرانه شان در جامعه اسلامی و بر امت محمدی (ص) خود نمایی می کند. بنایی که بر دروغ، فتنه، زر، زور و تزویر استوار است و امروز به باز تولید ظلم در جهان اسلام مشغول است و به نام اسلام فتنه می آفریند و  هم زمان از مضار فتنه، رفع فتنه و تلاش برای در آوردن چشم فتنه سخن می گوید، و در این نقاب خود را کاملا جای داده و بر این طبل بی وقفه می کوبد؛ در حالی که خودشان و سیستم آنان فتنه یی است که در فتنه آفرینی بسیار فعال و متبحر خود را نشان می دهد و در این نقاب ناجوانمردانه و متبحرانه جای گرفته اند.

یک نمونه آن حاکمیت جور در حجاز است که از فتنه شیعه سخن می گوید ولی خود فتنه اعظم جهان اسلام است؛ او که عساکر فتنه اش در تمام نقاط اسلامی شب و روز ، روزگار بر دیگر مسلمانان تنگ و خون ها از آنان می ریزد و باز بی شرمانه و وقیحانه خود را سردمدار بصیرت دینی در جهان اسلام می داند و خود را منادی اسلام راستین معرفی می کند، ولی اسلامی که آنان طلایه دارش می باشند در واقع آبروی اسلام را می برد و هر مسلمانی را که در این کسوت قرار می گیرد، نمودی از شیطان می شود و چهره اسلام و مسلمانی را نیز مخدوش می کند.

اما در ایران نیز که بعد از حدود چهارده قرن فرزندی از سلاله پاک محمدی (ص) به میدان آمد و سعی کرد فتنه تفرق در جامعه اسلامی را برطرف نماید  و از وحدت داد سخن کرد، باز بعد از رحلتش دست های آلوده سفیانی فعال شدند و بازار تفرقه افکنی علیرغم فعالیت های سخت امام خمینی (ره) برای حرکت به سمت وحدت مسلمین، گرم شد تا جایی که  امروز به نام زهرای اطهر (س) و در ذل سایه دین مقدس اسلام و مکتب شیعه بر طبل گوش خراش و ناهمگون فتنه می کوبند. به عنوان مثال به نام "عید الزهرا" مراسمی دارند که زمینه کشتن فرزندان زهرا (س) و محمد (ص) را در مناطق اسلامی فراهم می نمایند و آنچنان تکثیر شده اند که می توان دست فتنه را در تکثیر ناهمگون شان هویدا دید و این را می کنند تا بنای تفرقه سفیانی همچنان پر رنگ باشد و فتنه یی دایم در امت محمدی (ص) ادامه یابد و نیروهای اسلامی همچنان همدیگر را خنثی کنند، تا راه گم شود و فتنه سازان بتوانند به حاکمیت ظالمانه خود ادامه دهند و بنا همان باشد که بود. 

ولی علیرغم  این واقعیت تلخ موجود، خداوند با تولد مولود این روزها (ص)، رحمت خود را بر زمینیان آشکار کرد تا بشر نمونه یی از رحمت الهی اش را بر بشر بچشاند که مزه اش تا ابد زیر دندان هر آزادی خواه و هدایت جویی باقی بماند تا اگر زمانی  تصمیم به بازگشت گرفت، بداند به کجا باید بازگردد. پس به شکرانه میلاد مسعود مولود ماه ربیع المولود (ص)، باید به این تولد شاد بود و آن را بر تمام بشریت تشنه ی خلاصی از ظلم، جهل و فتنه مبارک باد گفت.

 

+ نوشته شده در شنبه بیست و هشتم دی ۱۳۹۲ ساعت 14:26 شماره پست: 386

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.