روز معلم گرامی باد

 روز معلم گرامی باد. این روز را به معلمینی تبریک می گویم که عمر خود را صرف تعلیم و تربیت فرزندان آدم ابوالبشر صرف می کنند تا دنیایی خوب و زیبا و مملو از دانایی با خُلق احسن خلق کنند دنیایی که از سیستم آموزشی آن دیکتاتورها، جنایت کارها، بدکردارها، ظالمین و... بیرون ندهد. معلمینی که درس آزاد زیستن ، انسان زیستن ، درستکاری، رفتار شایسته، مسلمان زیستن، پاک زیستن ، طاهر بودن ، خدایی زیستن و مکارم اخلاق را به فرزندان آدم می آموزند. کسانی که معلمی را شغل ندیده و خود را وقف بشریت کرده اند تا بشریت روی سعادت را ببیند و در لغزش گاه ها بتواند به خوبی عبوری موفقیت آمیز داشته باشند. با این تعریف معلم بودن به گذراندن دروس آکادمیک بستگی ندارد و به انسان بودن بستگی دارد به این بستگی دارد که با رفتار خود درس داد نه با گفتار.

آن گاه است که می گویند معلمی شغل انبیاست (ص). انبیایی که انسان را به سوی جاده هدایت پیش بردند و همه جانبه زندگی او را تامین کردند. وقتی به زندگی انبیا نگاه می کنیم آنها دنیا و آخرت بشر را توام دیده و در صدد تامین هر دو بودند. معلم امروز ما هم نباید به شاگردان خود یک جانبه بنگرند باید درس زندگی به آنها بدهند چه تربیت برای یافتن حرفه و چه تربیت برای انسان زیستن. هر دو لازم است و ملزوم یکدیگر. ساختن عابد و زاهد عاتل و باطل و بی کار این دنیا به خود قبول نمی کند و حرفه ای بی اخلاق و بی دین نیز خسارت عمده است. بلکه حرفه ای با اخلاق است که کامل است.

 یک بعدی به انسان نگریستن خطاست هم دنیا لازم است و هم آخرت. علی (ع) در این زمینه اسوه کاملی است هم دنیا دارد و هم آخرت در عین این شمشیر زنی قهار است در عین حال کشاورزی است زبده. در عین حال که رهبری است تمام و کمال در عین حال در ذل حاکمیت دیگران (هر چند به ظلم بر این کرسی تکیه زده اند) رعیتی است مسول و مشاوری قابل اعتماد و اقتصاد بلاد خود را به سمت خیر پیش می برد و... نمی دانم ما با داشتن چنین الگوهایی چرا چنین وضعی داریم؟!! کجای کار ما لنگ می زند.

+ نوشته شده در سه شنبه دوازدهم اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت 22:0 شماره پست: 163

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.