پروردگارا!
به وجودت شکر باید گفت،
گاه فکر می کنم،
همین که در آن بالا نشستی، برای ما کافیست،
حتی اگر به وضع ما، بی تفاوت باشی،
همه تو را می شناسند،
کافر و مومن، مُنکر و مُقر،
پروردگارا!
به وجودت شکر باید گفت،
گاه فکر می کنم،
همین که در آن بالا نشستی، برای ما کافیست،
حتی اگر به وضع ما، بی تفاوت باشی،
همه تو را می شناسند،
کافر و مومن، مُنکر و مُقر،
چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.