هوای امروز در صعود به قله توچال بارانی، مه آلود و ابری پیش بینی شده بود، اما همه اینها باعث نشد که مغناطیس جذب کننده کوه و طبیعت زیبای آن، ما را از رفتن باز دارد، چرا که هفته گذشته هم از حضور در این فضای سحر انگیز و روح نواز محروم بودم، لذا انگار اصرار خاصی برای این صعود وجود داشت، دوست همنوردم هم درد مرا داشت، و حتی حاضر بود از مسیر پلنگچال به ایستگاه 5 هم که اگر شده، برویم، ولی رفته باشیم، و لذا وقتی پیشنهاد صعود به قله را دادم انگار دنیا را به او داده ام، و بیدرنگ قرار ساعت چهار و نیم بامداد در میدان سربند را قطعی کرد.

حرکت ما به سمت قله از مسیر یال شیرپلا به قله از ساعت 4 و 45 بامداد آغاز، و در ساعت 11 و 32 صبح در محل پناهگاه قله توچال به پایان رسد؛ یعنی در مجموع 6 ساعت 47 دقیقه که با کسر زمان های استراحت در مسیر، حدود 5 ساعت 15 دقیقه رکورد صعود ما از میدان سربند تا قله توچال ثبت شد.

در بین راه آقای مراد باباخانی سر تیم صعود یک روزه ام به قله دماوند در رمضان سال گذشته را دیدم، که این دیدار یاد و خاطره آن صعود به یاد ماندنی را که تا کنون همچنان اولین و آخرین صعودم به قله دماوند مانده است، زنده کرد، این جوان غیور لر می گفت در سال گذشته 19 صعود را به قله دماوند را در پرونده خود ثبت کرده است،.

تراکم صعود کنندگان گاه گروه های مشغول به صعود را در هم ادغام می کند و گروه دو نفره ما هم در حین صعود به گرو های مختلفی از همنوردان ملحق و همقدم شد، که بحث مسایل روز کشور در آن گروه ها نیز مطرح و مورد بحث بود، یکی از همنوردان نسبت به سخنان آقای ترامپ (رییس جمهور امریکا) در ژاپن [1] پیرامون کشورمان اظهار تاسف می کرد و ناراحت بود که اگر امریکا در مقابل حاکمیت فعلی ایران در این مقطع کوتاه بیاید، این تفاهم به بسته تر شدن فضای کشور در پس آن توافق منجر شده، و از این بابت شدیدا ابراز نگرانی می کرد، که اگر چنین تفاهمی صورت گیرد، حداقل 30 سال استمرار حاکمیت نظام فعلی تضمین شده، در حالی که فضای کشور برای ایرانیان بدتر از قبل می شود.

این سخنان نشان می دهد که متاسفانه هستند کسانی که انتظار دارند حتی با دخالت خارجی هم که شده در ایران تغییر رژیم صورت گیرد، و این خطرناک و تاسف برانگیز است، زیرا دخالت خارجی در روند داخلی کشورهای دیگر در منطقه نتایج زیانباری را به دنبال داشته است و به رغم نمونه های دیگر از این دست که در منطقه به خاک سیاه نشسته اند، اما نارضایتی و عدم تحمل سیستم حاکمیت فعلی ج.ا.ایران به حدی برخی را آزار می دهد که حتی این تغییر دهشتناک را هم می پذیرند، اما این حکومت باقی نماند.

این منش فکری را در روش مجاهدین خلق نیز در طول جنگ با صدام بعثی، که اعلام شده و علنا به قصد جدا کردن استان خوزستان به ایران حمله کرده بود، نیز شاهد بودیم، و آنان حتی با چنان متجاوزی نیز همکار شدند تا حاکمیت ج.ا.ایران نباشد، حتی اگر خوزستان از ایران جدا شود؟!! و یا در این سو فردی می گوید سوریه از خوزستان برای ما مهمتر است و ما حاضریم خوزستان را از دست بدهیم، ولی سوریه را حفظ کنیم؟!!

اما همنورد دیگری مشکل ایران را تعصب مذهبی و بی منطقی ناشی از آن دانسته و تنها راه موثر و ماندگار را برای تغییر وضع موجود، همان تغییرات تدریجی بیان داشته، و اروپا را مثال زده که 400 سال طول کشید تا به سر منزل مقصود (آزادی و دمکراسی) رسیدند، و لذا مطالعه را بهترین راه برای ایجاد آمادگی مردم ایران برای این تغییر معرفی و توصیه می کرد، جالب این بود که او در این راه مطالعه کتب شهید مطهری، دکتر علی شریعتی، سپس مطالعه فلسفه غرب و سپس کتب نقد مذهب را در این زمینه کارساز می دانست، به شرط اینکه تعصب خود را کنار گذاشته و متفکرانه به مطالعه رو کرد.

یکی دیگر از همنوردان نیز ج.ا.ایران را واجد دو اپوزسیون نسبتا بزرگ سلطنت طلبان و مجاهدین معرفی می کرد که هیچکدام در بین مردم ایران آبرویی ندارند، او بدترین آنان را مجاهدین خلق معرفی می کرد که قصد دارد در کشور "جوی خون" به پا کند؛ در این زمینه او به نظرات یکی از دوستان نزدیکش که 18 سال را در رابطه با عضویتش در این گروه، در زندان ج.ا.ایران طی کرده بود، اشاره داشت و می گفت، ته آرزوی این دوست من، انتظار برای پیروزی بود، تا جوی خون جاری کند، و این را آرزویی سخیف برای یک مبارز می دانست، و می گفت این در حالی است که ج.ا.ایران از مجاهدین بسیار بهترند، و در جریان حوادث اعتراضات گسترده سال 1388 که می توانست از شدت و وسعت آن یک رژیم را کاملا بر انداخت، ج.ا.ایران با 40 تا 50 کشته آن را جمع و جور کرد، در حالی که اگر رژیم دیگری و یا همین مجاهدین خلق بودند، ممکن بود این عقل را نداشته، و هزاران کشته را روی دست مردم بگذارد و...

بحث های سیاسی مباحث روز، این روزها نقل هر مجلسی است، و حتی بخش زیادی از گپ و گفتگوهای کوهنوردان را هم به خود اختصاص می دهد، اما بهترین کار در این لحظات مه، ابر و زیبایی کوه، ارتباط برقرار کردن با طبیعت است، فرصتی که باید غنیمت دانست و از زیبایی خیره کننده و بینظیر آن سود جست، و به قول یکی از دوستان همراه این حرف های سیاسی را باید گذاشت برای یک نشست مناسب، و حیف است که لحظات حضور در طبیعت را با بحث های سیاسی خراب کرد. به راستی نیز حرکت مه و ابر در دره ها و قله امروز تماشایی است.

این هم چند تصویر منتخب از لحظات این صعود دل انگیز، که در موبایل خود ثبت کرده ام:

دره منتهی به پیازچال از سمت شیرپلا 10 خرداد 1398

• دره منتهی به پیازچال از سمت شیرپلا 10 خرداد 1398 دره منتهی به پیازچال از سمت شیرپلا 10 خرداد 1398
• آبشار دوقلو شیرپلا 10 خرداد 1398 آبشار دوقلو شیرپلا 10 خرداد 1398
• تصویری از تهران از سمت شیرپلا 10 خرداد 1398 تصویری از تهران از سمت شیرپلا 10 خرداد 1398
• پناهگاه شیرپلا 10 خرداد 1398 پناهگاه شیرپلا 10 خرداد 1398
• مه در 500 متری شیرپلا روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398 مه در 500 متری شیرپلا روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398
• مه در 500 متری شیرپلا روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398 مه در 500 متری شیرپلا روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398
• مه و ابر روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398 مه و ابر روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398
• گل های وحشی زیبا روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398 گل های وحشی زیبا روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398
• مه و ابر روی تهران 10 خرداد 1398 مه و ابر روی تهران 10 خرداد 1398
• مه و ابر روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398 مه و ابر روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398
• پناهگاه امیری روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398 پناهگاه امیری روی یال منتهی به قله 10 خرداد 1398
• قله توچال در 10 خرداد 1398 قله توچال در 10 خرداد 1398
• مه و ابر روی منطقه اسکی توچال در 10 خرداد 1398 مه و ابر روی منطقه اسکی توچال در 10 خرداد 1398
• مه و ابر روی منطقه اسکی توچال در 10 خرداد 1398 مه و ابر روی منطقه اسکی توچال در 10 خرداد 1398
• قله توچال در 10 خرداد 1398 قله توچال در 10 خرداد 1398
• قله توچال در 10 خرداد 1398 قله توچال در 10 خرداد 1398
• قله توچال در 10 خرداد 1398 قله توچال در 10 خرداد 1398
• قله توچال در 10 خرداد 1398 قله توچال در 10 خرداد 1398
• مه و ابر روی منطقه اسکی توچال در 10 خرداد 1398 مه و ابر روی منطقه اسکی توچال در 10 خرداد 1398
•  

[1] - منظور این همنورد سخنان 6 خرداد در سفر آقای ترامپ به ژاپن که گفته بود : "نخست وزیر (شینزو آبه) پیش از این، با من در این مورد صحبت کرد و معتقدم که ایران می‌خواهد مذاکره کند و اگر آن‌ها علاقمند باشند که مذاکره کنند، ما هم دوست داریم مذاکره کنیم. باید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد... هیچ فردی مخصوصا من، نمی‌خواهد که اتفاق‌های بدی رخ دهد. می‌خواهم این موضوع را شفاف کنم. ما می‌خواهیم ایران سلاح هسته‌ای نداشته باشد. ایران این شانس را دارد که با همین رهبرانی که دارد به کشوری بزرگ تبدیل شود. ایران مردمان بزرگی دارد. به نظرم ایران قابلیت اقتصادی عظیمی دارد و به‌ دنبال این هستیم که به ایران اجازه دهیم تا به عرصه بین‌الملل برگردد."