خدایا در دایره تنگ امتحانت آنقدر در فشار نگاهمان داری که از تنگی اش صبر واپس نهاده به عصیان در آمده و از دایره بندگی ات هم بیرون زنیم و در کسوت کفر درآییم؟! نمی دانم آن موقع چه حالی خواهی داشت، وقتی بنده ایی از بندگانت عصیان می کند و از دامنت مهرت، به دام شیطان پناه می برد؟ خوشحال خواهی شد؟! امتحانی که به رفوزگی ما منتهی شود، به چه درد می خورد؟! خدایا همان گونه که در بین خلق خود پوشناننده عیوب ما هستی، در نزد خود هم ستّار باش و کم کن این امتحانات سخت را، چهره رسوایمان بعد از رفوزگی به چه دردت می خورد. خدایا در دایره تنگ مخلوقاتت گرفتار آمدیم، از تو به تو فرار می کنیم چرا که مفّر دیگری نیست. راهی نداریم جز دامنت، و البته در این دامن مهرت گرفتار آمدیم.  

ای خدای خود گم کردگان مغرور و متکبر،

ای خدایِ کفار و بی ایمانان،

ای خدای خشک مغزان متکبر خالی از هنر و علم،

ای خدای بدکارانِ آلوده به زشتی ها،

ای خدای دزدانِ غارتگر ِجان و مال و ناموس دیگران،

ای خدای جنایتکارانِ قهار و بی شرم،

ای خدای انسان های کثیفِ پست و بی مقدار،

 ای خدای قاتلانِ سخت دل و بی رحم،

ای خدای حسودانِ و مَکر کننده بد دل،

ای خدای ظالمین به بند کشنده انسان ها،

ای خدای صاحبان زندان های مخوف مملو از بندگانت،

ای خدای بی بهره کنندگان انسان ها از نعمت هایت،

ای خدای بد طینتان خدعه گر، مکار بدکردار،

ای خدای دروغگویان پرگو و پرو و بی پروا،

...ای خدای نابودگران و ویران کنندگان و...

براستی چطور می توانی تو خدای اینها هم باشی؛ در حالی که خدای این دیگران هم هستی؟!!!!

ای خدای مظلومان و زجر کشیده ها،

ای خدای نوازندگان نواهای شادی بخش و زندگی ساز،

ای خدای نویسندگان و خلق کنندگان بزرگ،

ای خدای غیورمردان و شجاع زنان آزادیخواه،

ای خدای مصلحین درستکردارِ وسیع نظر،

ای خدای بزرگمردانِ کوجکِ نهفته در زیر خاکستر غرور و نخوت بندگان متکبرت،

ای خدای دانشمندان شکافنده علوم،

ای خدای بی گناهانِ کنج زندان های ظالمین،

ای خدای شکنجه شدگان مظلوم،

ای خدای انسان های بی غل و غش،

ای خدای محرومان و مستضعفین،

ای خدای محروم شدگان از خانه و کاشانه و فرزندان،

ای خدای خون های به ناحق ریخته شده، 

ای خدای مسجودِ سجده کنندگان،  

ای خدای دربند شدگان بی گناه،  

ای خدای شهیدان در خون غلتیده،

ای خدای آزاد مردان و آزاد زنان پاک،

ای خدای زحمت کشان سخت کوش،

...ای خدای راستگویانِ درست کردار، و...

اما تو چطور می توانی در دسترس همه ما از هر نوع باشی در حالی که هر یک در طیفی متفاوتیم، چطور می توانی نعمت هایت را بین ما با چنین تفاوت هایی به طور مساوی تقسیم کنی، چطور می توانی برای همه ما خدایی کنی در حالی که به حال همه ما آگاهی.

تو در حالی چنین هستی که امروز بعضا کسانی سخت مدعی تو و آخرین فرستاده و دین مرامش هستند که باید گفت انسان هایی پست و بی مقدارند که تنها این ارزش ها را به اسارت خود گرفته اند تا به کام دل خود رسیده و آنچه می خواهند محقق کنند و بدترین چهره را از تو نشان می دهند و تو، دین و پیامبرت را ضایع کرده به طوری که بیم آن می رود که با چنین نمایندگانی، با چنان دافعه ایی، از تو و مرامت آثاری در بین خلق نماند؛ که آنان اصلا در شان تو نیستند، آنها حتی در شان انسان هم نیستند، فقط در شان خودشانند و افکار پلیدشان که دنیای خود را در پناه نام تو می جویند.

خدایا تنهایم مگذار، که این تنهایی شوم و کشنده، و ابدی نابودم خواهد کرد. خدایا رهایم مکن که این رهایی بواقع زندانی تنگ و تاریک خواهد بود و به دور از تو زندگی بی معنیست. خدایا از همه بریده ام و تنها امیدوار به کمک توام، تنها از تو مدد می جویم که تنها تو همیاری مهربان و بخشنده ایی. خدایا از خزاین غیب خود برما سرازیر کن که سخت محتاج بذل و بخشش توایم، در میان خیل دشمنان خود گرفتار آمدیم که هرگاه فرصت یابند دشنه ایی در پشتمان فرو خواهند کرد و ما را خواهند درید، پس ای عزیز اجتماع آنان را که بر ظلم و خطا بنا شده است را از هم بپاشان و متلاشی اشان کن.

"..وخداوند بهترین نگهبان است، او مهربانترین مهربانان است[1]."  

گاهی تصمیم به اقدامی می گیری و انتظار داری به هدف برسی، ولی در همان اول کار اقدامت ناکام می ماند و به جایی نمی رسد و بعد حس می کنی که دستی (خداوند) در همان اول کار آن را ناکام کرده و به خود که می آیی و کمی که فکر می کنی تو می فهمی که اگر به انجام می رسید چه خسارتی ممکن بود متوجه تو شود اینجا نا خود آگاه این دست مهربانانه را می بینی که نگهبانت بوده است.

خدایا از تو متشکرم، به خاطر این نگهبانی مهربانانه

• فالله خير حافظاوهو ارحم الراحمين (یوسف 64)