آنگاه که با دروغ، زمانه ی خود را سکه می زدند،

غافل بودند،

که دروغ خود سکه زمانه خواهد شد،

دروغ از پی دروغ باید گفت،

تا هزار دروغ دیگر را در لفافه ایی از، دروغ هایی دیگر پیچید،

و نفرین بر بنیانی که بر دروغ بنا نهاده شود،

تمام برکه ها را برای نشاندن آتشِ عطشِ بی انتهای قدرت، باید سر کشید!

و هر لحظه تشنه تر از قبل،

لهلهه یی از تشنگی زد، و به سوی سرابی دوید،

که از غارت برکه ها، خود نمایی می کند،

و تشنگان را به سوی خود می دواند،

لاجرم تشنگان باید، جرعه به جرعه خون بنوشند،

اما خون داغ نوشیده شده، بر عطش تشنگانی از این دست، خواهد افزود،

و لهلهه ی تشنگی را بر نوشندگانش، بیشتر خواهد کرد،

زبانم بند می آید،

وقتی به خون های داغی فکر می کنم،

که به محض جاری شدن از رگ های دریده شده،

 زمین تشنه ی ما، با ولع تمام آنرا می مکد،