اشک های خشم دوید بر چهره آسمان مهر

اشک های خشم دوید بر چهره آسمان مهر،          فریاد مظلوم چون به طاق مهر، رسید و عبور کرد

خونی کز سرخی شفق صبح بیکسان                انداخت ره به دل بی قرار ما، و بی اعتنا عبور کرد

دل در قلب مهر، تپیدُ گفت که جبّار منم!             کیستی که در جبرُ جبریت، از منِ جبار عبور کرد؟!

طاغی بودیُ، کز هر چه انسانیت گذر شدی            با این همه غرور و تکبر چگونه توان عبور کرد؟!

ای رهزن قافله، از چه قافله سالار گشته ایی     ای دزدُ، ای رفیق قافله، با این نقاب نتوان عبور کرد

در خود چه دیده ایی، که ظلم را سرآمد، تو گشته ایی      این قافله تا قعر جهنم برده، از مهر عبور کرد؟!

من بهر انتقام از تو به مرصاد نشسته ام                             ای ظلمُ، ای کِبرُ غرور، باید از تو عبور کرد

دود از دل همه بلندست و به بام می رود                              فریاد بیکسان شده، کز تو باید عبور کرد

منظومه تکبرُ بیداد را تو کامل سروده ایی                         باید کزین قافیه تنگ و تاریکِ بیداد عبور کرد

ای یار بیکسانُ، خس و خاشاک گشته ها                    سیلی فرستُ ببر ظلم، و پلی تا که عبور کرد

به نظم درآمده در تاریخ 29 آبان 1398